 |
 |
|
 | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
|
 |
|
| | |
| | |
| | |
|
 |
|
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
|
 |
|
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
|
 |
|
| | |
| | |
|
 |
|
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
|
 |
|
do następnych wakacji jeszcze sporo :/
Jestes 6598 osoba na tej stronie
|
|
 |
| |
|
  |
|
|  | | |
1946
Po zakończeniu II wojny światowej wśród grupy nauczycielstwa, zrzeszonego w Związku Nauczycielstwa Polskiego, powstała myślzorganizowania w Lesku szkoły średniej. Przemawiała za tym pewna ilość światłych, wykształconych ludzi, których losy wojny rzuciływten zakątek kraju. Planowane zamierzenia rozpropagowano wśród leskiego społeczeństwa, spośród którego rychło zorganizował się Komitet Rodzicielski i w ten sposób myśl przerodziła się w czyn. 2 lutego 1946 powstało Prywatne Miejskie Koedukacyjne Gimnazjum, pierwsza szkoła średnia w historii miasta. Do jej powstania przyczynili się znacznie: starosta powiatowy Tadeusz Pawłusiewicz, przewodniczący Prezydium Powiatowej Rady Narodowej Czesław Ogonowski, pierwszy sekretarz PPR Stanisław Gierego oraz przewodnicząca ZNP, kierowniczka Szkoły Podstawowej Wanda Szostkiewicz.
Pełnienie obowiązków dyrektora nowo powstałego zakładu powierzono mgr Tomaszowi Radłowskiemu, absolwentowi Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, zamieszkałemu w czasie okupacji w Lesku, przed wojną nauczyciel geografii w liceum w Tłumaczu koło Stanisławowa. Na początku mgr Radłowski otrzymał mianowanie na nauczyciela Państwowego Gimnazjum i Liceum w Sanoku, z delegacją na pełnienie obowiązków dyrektora prywatnego gimnazjum w Lesku. 13 maja 1958 roku decyzją WRN w Rzeszowie otrzymał mianowanie na stanowisko i funkcję tę pełnił aż do emerytury, na która przeszedł w 1970 roku. Dyrektor zajmował się nie tylko oświatą. Dużo czasu poświęcał też organizacjom młodzieżowym powstającym w mieście i w szkole. Jeszcze w sierpniu 1946 roku Inspektorat Szkoły czynił starania o wynajęcie pomieszczeń dla przyszłego gimnazjum w zamku hr. Krasickiego. Ze względu jednak na powrót właściciela budynku oraz wysokie koszty remontu otrzymał odpowiedź odmowną i szkołę gimnazjalną umieszczono w dwóch salach szkoły podstawowej, przekazanych przez ówczesną kierowniczkę tej szkoły Wandę Szostkiewicz. Budynek tej szkoły zwany Białą Szkołą mieścił dwie szkoły do roku 1948. Prawie cały ciężar utrzymania Gimnazjum dźwigał Komitet Rodzicielski, który fundusze na cel czerpał ze składek rodzicielskich i imprez organizowanych na rzecz szkoły. Społecznymi działaczami komitetu Rodzicielskiego w owym czasie byli: Antoni Rabiej, Feliks Koszałka, Emilia Bosak, Franciszek Dziedziczki, Władysław Bisz.
Nauczycielami gimnazjum byli wtedy:
- Tomasz Radłowski – nauczyciel geografii,
- Zofia Rafińska – nauczyciel języka francuskiego i niemieckiego,
- Maria Hukowa - nauczyciel fizyki i przyrody,
- Stefan Hnyda - nauczyciel historii,
- Stefan Denega - nauczyciel języka polskiego,
- Józef Bezeg - nauczyciel wychowania fizycznego,
- Kazimierz Sadowski - nauczyciel matematyki,
- Helena Wójcicka - nauczyciel rysunków i robót,
- Ks. Stanisław Gołdasz - nauczyciel religii i języka łacińskiego,
- Maria Wójtowicz - nauczyciel historii,
- Hieronim Koller - nauczyciel języka francuskiego,
- Maria Moszczeńska - nauczyciel języka francuskiego,
- Kazimierz Kuprowski - nauczyciel
1947
1 sierpnia 1947 r. przedstawiciele Koła Rodzicielskiego w osobach przew. Antoniego Rabieja, jego zastępcy Feliksa Koszałkii sekretarza Franciszka Dziedzickiego podpisali umowę o najem na okres 5 lat budynku własności Feniga i Gensberga. W ten sposób szkoła otrzymała przystosowany do wymogów pracy budynek o kilku izbach i czterech salach wykładowych.
W roku szkolnym 1947/48 szkołą liczyła 78 wychowanków. W klasie I było 21, w II 33, a w czwartej 24 uczniów. Program przewidywał nauczanie religii, j. polskiego, j. niemieckiego, j. francuskiego, j. łacińskiego, historii nauki o Polsce współczesnej, geografii, biologii, matematyki, fizyki, chemii, zajęć praktycznych, rysunków, ćwiczeń cielesnych i przysposobienia wojskowego oraz języka rosyjskiego jako przedmiotu nadobowiązkowego w klasie pierwszej. Uczniowie mieli obowiązek uczęszczania w niedzielę parami do kościoła. Wszystko to odbywało się w czasie szalejącej dookoła wojny domowej, w warunkach niepewności, w warunkach ciągłej obawy o los najbliższych. Te nastroje pogłębiła śmierć gen. Karola Świerczewskiego, który zginął w Jabłonkach 28 marca 1947 r.
1948
Na wiosnę 1948 roku wizytator Okręgu Szkolnego w Rzeszowie Jan Ziemski podsumował na konferencji Rady Pedagogicznejpracę dydaktyczno - wychowawczą szkoły. Wizytował ją nie tyle pod kątem oceny, co zbadania ogólnego stanu Gimnazjum, zmierzając do poparcia lub nie w staraniach o jego upaństwowienie. Na konferencji byli obecni przedstawiciele władz administracyjnych, partii politycznych i Koła Rodzicielskiego, którzy wcześniej wnieśli stosowną prośbę do Ministra Oświaty.
Wizytator stwierdził, że „placówka jest jedyną ostoją wiedzy w powiecie". Została zorganizowana od zera kosztem prawie wyłącznie Komitetu Rodzicielskiego i do dnia dzisiejszego pozostaje na jego wyłącznej trosce. Społeczeństwo dało dowód hartu i wytrwałości, i daje gwarancje, że praca wychowawcza idzie w duchu tego, którego imię nosi szkoła - gen. Karola Świerczewskiego.
Gimnazjum - ten pomnik ku czci bohatera narodowego to symbol walki o najwyższe ideały ludzkości, o ład, porządek i pokój, o Polskę Ludową, w której wszyscy mają czuć się dobrze i być szczęśliwi”.
Obiecał pozytywnie zaopiniować starania dyrekcji i społeczeństwa i upaństwowienie szkoły.
18 kwietnia 1948 roku odbyła się uroczystość poświęcenia budynku szkoły i uroczyste nadanie jej imienia gen. Karola Świerczewskiego,w pierwszą rocznicę jego śmierci.
W maju 1948 r. uczniowie klas III zdawali tzw. małą maturę. Regulamin przewidywał egzamin pisemny z języka polskiego, matematyki oraz łaciny i języka nowożytnego.
1949
Liczba uczniów, a tym samym i liczba oddziałów wzrastała z roku na rok. W 1949 roku zakład stał się szkołą o 4 oddziałach. Rok ten jest okresem przełomowym w życiu szkoły. Prywatne Miejskie Gimnazjum zarządzeniem Ministerstwa Oświaty z dnia 24 stycznia 1949 roku zostało upaństwowione. Nadano mu nazwę: Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego w Lesku, z postanowieniem, że zarządzenie niniejsze wchodzi w życie z ważnością od 1 lutego 1949 roku. Upaństwowienie Prywatnego Gimnazjumw Lesku okazało się korzystne dla szkoły. Przede wszystkim następuje poprawa bazy materialnej. Poprawia się także zaopatrzenie pracowni w pomoce naukowe i w urządzenia. W miejsce starych ławek, wypożyczanych ze szkoły podstawowej, stanęły nowe stoliki szkolne, krzesła, biurka, szafy etc.
1950
W dniu 1.X.1950 roku kadra nauczycielska liczyła 9 osób, w tym po:
Uniwersytecie Jagiellońskim – 1;
UJK – 1;
WKN – 4;
Pedagogium – 1;
Seminarium Nauczycielskim – 1;
z wykształceniem średnim – 1.
Liczba uczniów wynosiła 132.
Wyniki klasyfikacji za rok szkolny 1949/50 były następujące:
liczba uczniów - 115
promowanych - 104
niepromowanych - 11
W latach pięćdziesiątych, w wyniku dalszego rozwoju szkoły nastąpił duży napływ młodzieży. Dotychczasowy budynek stawał się za ciasny,a młodzież nie znajdując pomieszczenia w szkole leskiej zmuszona została odchodzić do Sanoka.
W tej sytuacji Dyrekcja Liceum i władze powiatowe zaczęły zabiegać o wzniesienie nowego budynku.
1951
Historycznym momentem w dziejach szkoły był I egzamin dojrzałości, który odbył się 21 i 22 maja 1951 roku przed komisją egzaminacyjnąw składzie Radłowski Tomasz, Hnyda Stefan, Denega Stefan, Szkolnicka Stefania (nauczycielka fizyki i chemii) i Maksymowicz Władysław.
Spośród 27 uczniów zdających maturę pisemną z języka polskiego, temat trzeci: „Rozwiń myśl zawartą w słowach prezydenta biureta:Plan 6-letni wzmacnia siły Polski i wzmacnia jej niezależność, a wraz z tym wzmacnia wkład Polski do ogólnoludzkiego dzieła pokoju” wybrało aż 19 piszących.
Temat drugi: Walka o postęp w twórczości i działalności pisarzy polskich epoki oświecenia” pisało 8 uczniów, natomiast tematu pierwszego: „Dr Judym i Paweł Własow jako wyraziciele poglądów społecznych Żeromskiego i Gorkiego” nie wybrał nikt.
Oceny bardzo dobre otrzymało 2 uczniów, dobre - 8, i dostateczne 17. Z matematyki ocen bardzo dobrych nie było.
Listę absolwentów w Lesku otwiera Jan Baran, figurujący pod numerem 1 w dokumentacji szkolnej.
1959-1967
W wyniku licznych starań, dużej pomocy udzielił ówczesny Poseł na Sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej – Inspektor Szkoły w Lesku Jan Macieja, którego zasługą było wybudowanie ze środków państwowych kosztem 2,8 mln. złotych jednopiętrowego budynku Liceum przy ulicy Świerczewskiego, który został oddany do użytku 1 września 1959 roku.
Była to jedna z pierwszych inwestycji w Lesku po II wojnie światowej. Uroczystość otwarcia nowego budynku odbyła się w obecności władz i licznie zgromadzonego społeczeństwa miasta. Wpisy do księgi pamiątkowej szkoły świadczą o tym, że było to wydarzenie, na które mieszkańcy Leska i regionu od dawna czekali. „Ta skromna notatka niech będzie serdecznym podziękowaniem pracownika PKP”– czytamy tam między innymi. Józef Zwonarz zamieścił życzenie, by „szkoła miała dużo dobrych uczniów, podobnych do moich dzieci”.
W nowym budynku znalazło się 9 izb szkolnych, pierwsza na terenie Leska sala gimnastyczna, pokój nauczycielski z prawdziwego zdarzenia,dwa duże hole, oraz pomieszczenia dla dyrekcji, księgowości i sekretariatu. Szkoła wyrosła na liceum o 7 oddziałach.
Grono pedagogiczne zostało wzmocnione przez nowe kwalifikowane siły w osobach:
- Józefa Budziaka - nauczyciela historii,
- Stanisława Salomona - nauczyciela języka francuskiego i innych języków,
- Bolesława Ząbkiewicza - nauczyciela wychowania fizycznego i PO,
- Bolesława Bigosa - nauczyciela matematyki,
- Stanisława Barasia - nauczyciela matematyki,
- Marię Lelek - nauczyciela matematyki,
- Tadeusza Kwasa - nauczyciela fizyki,
- Romana Piotrowskiego - nauczyciela wychowania technicznego
i innych.
1968
W roku 1968 rozpoczęto modernizację budynku, połączoną z nadbudowaniem drugiego piętra. Roboty wykonywano systemem gospodarczym. Licznie piętrzące się trudności rozwiązywał na co dzień Komitet Społeczny tego przedsięwzięcia w składzie: dyrektor Tomasz Radłowski, po. dyrektor Józef Budziak, przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego Władysław Grzegorzek i inspektor szkolny Zygmunt Skałkowski.
1970
Zakończono prace wykończeniowe nowego II piętra i całej szkoły. Szkoła zyskała 6 dodatkowych izb lekcyjnych oraz duży holl.
1971
Po rocznym urlopie na poratowanie zdrowia, na emeryturę odchodzi dyrektor Tomasz Radłowski. Nowym dyrektorem zostaje Józef Budziak,który przez roczne pełnienie obowiązków kierowniczych nabył już pewne doświadczenie i sprawdził się jako dobry organizator i gospodarz powierzonego mu mienia.
Kolejnym etapem prac była budowa przy szkole urządzeń sportowych, budynku gospodarczego, w którym znalazły pomieszczenia dwie pracownie wychowania technicznego oraz dwa magazyny na sprzęt kolonijny Wydziału Oświaty w Lesku. Budynek miał rozładować ciasnotę szkoły, bo już w 1970 roku zorganizowano 3 oddziały klasy I, a po upływie czterech lat Liceum osiągnęło rekordową liczbę 400 uczniów, podzielonych na dwanaście oddziałów.
Pod koniec lat siedemdziesiątych Liceum Leskie pod względem bazy lokalowej mogło już konkurować z innymi szkołami w województwie. W poprawę warunków pracy szkoły duży wkład wnieśli uczniowie, którzy pod opieką nauczycieli wykonali mnóstwo prac społecznych.
Poza bazą lokalową, jednym z najważniejszych czynników procesu dydaktyczno-wychowawczego było zaopatrzenie szkoły w niezbędny sprzęti pomoce naukowe do poszczególnych przedmiotów.
W roku szkolnym 1969/70 Liceum otrzymało na ten cel poza środkami budżetowymi 120.000 zł. ze Społecznego Funduszu Budowy Szkół i Internatów. Dzięki temu można było zagospodarować nowe pomieszczenia, uzyskane przez nadbudowę drugiego piętra. Zorganizowano sale do nauki języków obcych i audiowizualną pracownię do przedmiotów humanistycznych, urządzono bibliotekę szkolną, szatnię i gabinet lekarsko-dentystyczny.
W ramach urządzenia szkolnej biblioteki zakupiono meble w postaci nowoczesnych regałów, także meblościanki do pracowni przedmiotowych, urządzenia wizualne „Junior”, magnetofony, adaptery, radioodbiorniki, telewizory, sprzęt turystyczny i sportowy,w salach lekcyjnych zorganizowano biblioteczki przedmiotowe.
W roku szkolnym 1971/72 szkoła uzyskała etat bibliotekarza zatrudnionego w wymiarze 2 godzin tygodniowo.
W dniach 12 i 13 września 1971 roku odbył się pierwszy uroczysty Zjazd Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego w 25 rocznicęzałożenia szkoły i 20-lecia pierwszej matury.
1972-1980
W następnych latach plan rozwoju Liceum przewidywał wzrost ilości uczniów z 346 na początku roku szkolnego 1971/72 do 380 w latach 1972-1975 oraz wzrost liczby oddziałów z 11 do 12. Pojawiły się trudności z naborem kandydatów do klas pierwszych, w związku z tym zorganizowano drugie terminy egzaminów wstępnych. W 1973 roku zniesiono egzaminy wstępne i to przyczyniło się do obniżenia poziomu nauczania. Dopiero w roku 1974, w związku z przesunięciem się wyżu demograficznego, wprowadzono powtórnie egzaminy wstępne.
Z każdym rokiem wzrastała liczba nauczycieli pełno zatrudnionych w szkole, stale doskonalących się poprzez udział w kursach wakacyjnychi śródrocznych, samokształcących się w ramach pracy pedagogicznej.
Wszystko to w znacznym stopniu wpłynęło na zwiększenie udziału uczniów w olimpiadach i konkursach przedmiotowych, w których młodzież Liceum zaczęła odnosić liczne sukcesy. W poszczególnych latach organizowano różne kursy przysposobienia zawodowego młodzieży, takie jak kurs jazdy samochodowej, kursy księgowości, maszynopisania i biurowości oraz kursy gotowania.
Szczególny nacisk kładziono na edukację matematyczną młodzieży. W leskim liceum powstał program działania w tym zakresie.Przewidziano w nim doskonalenia własne nauczycieli matematyki, stosowanie aktywizujących metod nauczania, popularyzację wiedzy matematycznej wśród wszystkich uczniów, opiekę nad uczniem uzdolnionym matematycznie. Nakreślony plan był realizowany przez parę matematyków Marię i Stanisława Lelków. Zapewne w znacznej mierze dzięk inim młodzież leskiego Liceum wybierała chętnie studia matematyczne i dzisiaj stanowi wysoko wykwalifikowaną kadrę szkół średnich, gimnazjalnych i podstawowych w Lesku i regionie.
Bardzo ważnym punktem w pracy szkoły były kółka artystyczne, które obsługiwały środowiskowe i szkolne akademie z okazji świąt państwowych. Na początku prowadził je polonista Stefan Denega, który organizował przedstawienia dochodowe na pomoce dydaktyczne dla szkoły.
W latach pięćdziesiątych istniało kółko taneczne, prowadzone przez Stanisławę Chulawską i chór szkolny, prowadzony najpierw przez inż. Mieczysława Domagalskiego, Marię Lachman, Krystynę Bacz, Aleksandra Kozaka i Emilię Surowiak. Na szczególną uwagę zasługujepraca mgr Marii Lachman, która odegrała olbrzymią rolę na scenie kulturalnej nie tylko szkoły, ale i okolicznych wsi.
Wraz z młodzieżą Liceum przygotowywała i pokazała publiczności szereg wspaniałych przedstawień m.in. „Niemcy” L.Kruczkowskiego, „Chaty za wsią” J.I. Kraszewskiego, a także „Doktora Piotra” S.Żeromskiego, jak i przedstawienia folklorystyczne pt.„Piękna nasza Polska cała”, „Wesele Bieszczadzkie”, „Lesko w poezji, prozie i piosence” oraz „Wieczornica Mickiewiczowska” i liczne programy artystyczne z okazji świąt państwowych.
Na terenie Gimnazjum, a potem Liceum działały organizacje młodzieżowe i uczniowskie.
W roku 1946 powstała Związek Walki Młodych (ZMW) i Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OMTUR), które w roku 1948 weszły w skład Związku Młodzieży Polskiej (ZMP).
Już w pierwszych latach istnienia szkoły powołano do życia Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP), Samorząd Uczniowski, Ligę Przyjaciół Żołnierza, Ligę Morską, Polski Czerwony Krzyż, Spółdzielnię Uczniowską, Powszechną Organizację „Służba Polsce”,Szkolne Koło Odbudowy Warszawy, Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Następnie Szkolną Kasę Oszczędności, Ligę Obrony Kraju, Ligę Ochrony Przyrody, Szkolne Koło Sportowe, Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych. Sprawnie funkcjonował Ochotniczy Hufiec Pracy, także szkolne koło PTSM – które wiele razy reprezentowało województwo krośnieńskiena zlotach centralnych i odnosiło sukcesy, a młodzież zrzeszona w SK PTSM zajmowała czołowe miejsca w Ogólnopolskim Turnieju Turystyczno-Krajoznawczym, w konkursach krasomówczych, a także pięciokrotnie reprezentował województwo w finalecentralnym w Gdańsku, Bydgoszczy, Rzeszowie, Nowym Targu i Opolu.
Monotonię życia szkoły urozmaicały organizowane liczne wycieczki przedmiotowe i krajoznawcze, obozy wędrowne w czasie wakacji oraz bale noworoczne i studniówkowe.
W następnych latach dyrektor Józef Budziak w znacznym stopniu rozbudował i zmodernizował bazę dydaktyczno-socjalną, pozyskał jeszcze jeden obiekt na internat męski.
1982-85
W 1982 roku dyrektor Józef Budziak przeszedł na emeryturę, a funkcję swoją przekazał mgr Elżbiecie Cichy. Szkoła w tym czasie liczyła 8 oddziałów, w których uczyło się 234 uczniów. Uczniowie w dalszym ciągu uczestniczyli w zajęciach pozalekcyjnych; rekreacyjno-sportowych, z przedmiotów humanistycznych i ścisłych.
W roku szkolnym 1984/85 ogólna liczba uczniów niezwłocznie spadła do 221, co nie miało wpływu na stopień organizacji szkoły.
W okresie swojej kadencji dyrektor Cichy podjęła trud uporządkowania spraw związanych z dyscypliną pracy, traktowała ten problem jako pierwszoplanowy w sferze zarządzania. Sporo wysiłku włożyła w podniesienie standardu obiektów szkolnych.
Następne lata życia szkoły, to okres wytężonej i systematycznej pracy w kierunku zwiększenia stopnia organizacji i odnowienia bazy lokalowej nadszarpniętej ponad czterdziestoletnią, intensywną eksploatacją.
1985
Po przejściu Elżbiety Cichy na stanowisko wizytatora, kierownictwo nad szkołą z dniem 10 września 1985 roku objął mgr Jerzy Bartnik. W tym czasie Liceum wkroczyło w 40-lecie swojego istnienia. Skromne zasoby finansowe nie pozwoliłyna zorganizowanie zjazdu absolwentów, mimo to święto uczczono uroczystą akademią w dniu 14 października, na której to wręczono wyróżniającym się pracownikom nagrody dyrektorskie.
1987
W roku szkolnym 1987/88, dzięki intensywnej pracy rekrutacyjnej całego grona pedagogicznego, udało się przełamać, trwającą od kilku lat złą passę. Wystarczająca ilość kandydatów do klas pierwszych umożliwiła zorganizowanie trzech oddziałów. Ogólna liczba uczniów wzrosła do 260. Zwiększyła się również ilość kadry pedagogicznej. Do nauczania j. francuskiego i muzyki została zatrudniona mgr Bożena Kuczara, do wychowania fizycznego absolwent leskiego Liceum mgr Mariusz Łopuszański, do wychowania plastycznego Stanisław Jaworek. Zgodnie z potrzebami uczniów wprowadzono szereg zajęć pozalekcyjnych realizowanych w ramach kółek zainteresowań. Na uznanie zasługiwała praca koła imprezowego prowadzonego przez nauczyciela historii mgr Andrzeja Potockiego. W swojej działalności zabezpieczali profesjonalnie artystyczny program na wszystkich uroczystościach szkolnych.
Opiekunowie organizacji szkolnych odnotowali od szeregu lat wiele sukcesów w różnych dziedzinach swojej działalności. Byli to:
- mgr Stanisław Lelek - opiekun Szkolnego Koła PTTK,
- mgr Maria Kowal – opiekun Szkolnego Koła PTSM,
- mgr Bolesław Ząbkiewicz – opiekun Szkolnego Koła LOK,
- mgr Danuta Bartnik – opiekun Spółdzielni Uczniowskiej,
- mgr Maria Cyrek – opiekun Szkolnego Koła PCK,
- mgr Łucja Kozak – opiekun Szkolnej Komendy OHP.
1988-89
Lata 1988/89 przyniosły dalszy wzrost organizacji pracy, szkoła liczyła 11 oddziałów, w których naukę pobierało 336 uczniów. Grono pedagogiczne zasilali nowi nauczyciele zatrudniani na czas określony. Byli to:
- uczący wychowania plastycznego mgr Zdzisław Pękalski od 1.09.1988
do 31.08.90,
- Marian Brajewski nadzorujący praktyki uczniowskie o profilu pedagogicznym od 1.09.88 do 31.08.91 r.,
- mgr Aleksandra Markiewicz ucząca matematyki od 2.11.89 do 30.06.90 r.,
- Ewa Sztank ucząca przysposobienia do życia w rodzinie od 1.09.89
do 31.08.90 r.,
- dr Jerzy Matykiewicz uczący języka angielskiego od 1.09.88 do 31.08.94 r.,
- mgr Bożena Rybka ucząca biologii od 1.09.89 do 31.08.91 r.
1990
Lata 1990/91, to okres przełomowy w historii szkoły. W związku z transformacją ustrojową naszego kraju, nastąpiły zmiany programowei organizacyjne. Szkoła otrzymała większą niezależność w podejmowaniu samodzielnych decyzji. Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej 13.09.1990 roku mgr Krzysztof Wolańczyk wystąpił z wnioskiem o zmianę imienia szkoły i zaproponował ogłoszenie konkursu. Uchwałą Rady Pedagogicznej wstrzymano się z podjęciem takiej decyzji.
Dalszy wzrost oddziałów klasowych umożliwił dyrektorowi Jerzemu Bartnikowi zatrudnienie z dniem 1.09.1990 r:
mgr Bernarda Barana - nauczyciela matematyki (absolwenta leskiego Liceum)
oraz zastępcy dyrektora, którym została:
mgr Krystyna Turek - nauczycielka biologii.
Ponadto na okres zamknięty do 31.08.1991
Stanisław Sosenkiewicz - nauczyciel biologii.
1991
Od 1.09.1991 zostają zatrudnieni:
- s. mgr Helena Kucharska - nauczyciel religii,
- mgr Henryk Wyszatycki - nauczyciel języka polskiego
(absolwenta leskiego Liceum),
- mgr Robert Rybka - nauczyciel biologii,
- mgr Remigiusz Ceduła - nauczyciel wychowania muzycznego
(absolwenta leskiego Liceum).
1992
Lata 1992/93 to początek wyraźnego niedostatku. Środki budżetowe przekazywane w niewystarczających ilościach do szkoły, zmuszały do ograniczenia wydatków między innymi na zakup pomocy dydaktycznych, prenumeraty fachowych wydawnictw, prasy i wzbogacania zbiorów bibliotecznych. Od września 1992 roku trwały intensywne prace nad doskonaleniem i aktualizacją Statutu Szkoły. Jednocześnie Rada Pedagogiczna postanowiła uregulować wcześniej podnoszoną sprawę zmiany imienia szkoły, w związku z tym powołano komisję o strukturze:
a) grupa społeczna:
- inż. Henryk Gocek burmistrz Miasta Leska,
- mgr Stanisław Lelek przewodniczący Rady Miasta i Gminy Lesko i inni.
b) grupa pedagogiczna:
- mgr Jerzy Bartnik dyrektor LO w Lesku,
- mgr Krystyna Turek z-ca dyrektora LO,
- mgr H. Kucharska katechetka w LO.
c) grupa uczniowska:
- ucz. Ewa Nowaczyk przewodnicząca Samorządu Szkolnego,
- ucz. Maria Paszkiewicz wiceprzewodnicząca Samorządu Uczniowskiego
oraz członkowie Samorządu Szkolnego: Angelika Bajorek i Magdalena Leszczyńska.
1993
14 października 1993 roku, na podstawie §2 ramowego statutu szkół publicznych dla dzieci i młodzieży, Liceum Ogólnokształcące zyskało nowego patrona, zostaje nim gen. Władysław Anders.
Uroczystość nadania nowego imienia szkoły przebiegała w obecności przedstawicieli władz oświatowych, miejskich, przedstawicieli instytucji działających na terenie Leska, dyrekcji sąsiadujących szkół, nauczycieli emerytów i absolwentów. Uświetnili ją swą obecnością żołnierze Władysława Andersa. Po przekazaniu aktu nadania imienia wicekurator Oświaty w Krośnie dokonał odsłonięcia portretu Generała, pędzla Zdzisława Pękalskiego. Dla żołnierzy gen. Wł. Andersa, nadanie leskiemu Liceumimienia było powodem satysfakcji i wzruszeń natomiast dla licealistów była to lekcja historii polskiego oręża.
1994
W latach 1994/95 Liceum liczyło 13 oddziałów, w których naukę pobierało 338 uczniów. Na mocy aktu założycielskiego z dnia 1 września 1994 roku został utworzony jeden oddział Zasadniczej Szkoły Zawodowej, w którym naukę pobierało 40 uczniów.
Doniosłym wydarzeniem dla szkoły był udział reprezentacji młodzieży i nauczycieli Liceum w międzynarodowych uroczystościachz okazji 50 rocznicy bitwy pod Monte Casino w dniu 18 maja 1994 roku na Cmentarzu Żołnierzy Polskich.
1995
Lata 1995/96 przyniosły dalszy wzrost ilości uczniów w 14 oddziałach naukę pobierało 413 uczniów i w ZSZ 30 uczniów.
Zwiększenie ilości uczniów wymagało poszerzenia bazy dydaktycznej o dalsze pracownie oraz budowę hali sportowej.
Mimo wielu problemów finansowych kadra pedagogiczna z wielkim zaangażowaniem starała się w sposób rzetelny wypełniać swoje trudne zadania dydaktyczno-wychowawcze.
1996
W latach 1996/97 wzrastało zainteresowanie młodzieży nauką języków obcych co podyktowało potrzebę poszukiwań możliwości wzajemnych kontaktów między szkołami Zachodniej Europy. Dzięki dużemu zaangażowaniu Andrzeja Pałubickiego nawiązano kontakt z dyrekcją College’u w Seaford w południowej Anglii.
Innym kierunkiem międzynarodowej współpracy w zakresie edukacji ekologicznej i wymiany doświadczeń stał się utworzonyw strukturach Europen Secondary Heads Association trójkąt trzech szkół; Seaford Head Community College w Anglii z jego pełnomocnikiem Anną Kenward, Collegen Bartavel-Lycee Roumanville we Francji z jego pełnomocnikiem Andrzejem Pałubickim.
Rozwija się też owocnie wymiana młodzieżowa z Niemcami. Patronat nad tą działalnością sprawują: Anna Wolańczyk i Tadeusz Wydrych.
Do wieloletniej tradycji szkoły należało realizowanie, klasowych wycieczek turystyczno-krajoznawczych i naukowych prowadzonych przez wychowawców. Współpraca Liceum z lokalnymi ośrodkami kultury, sąsiednimi szkołam i podstawowymi i średnimi, co wpływało na wychowanie i kształcenie młodego pokolenia.
W dniach 20-22 września odbył się Jubileuszowy Zjazd Absolwentów Leskiego LO. Mury Liceum opuściło dotychczas (do 1995) około 3000 absolwentów. Do Liceum uczęszczało wówczas 4457 uczniów. Przewodniczącym Zjazdu był Janusz Rabiej.
1997-2001
Reforma szkolnictwa ponadgimnazjalnego. Nowa Matura.
2002
Szkoła przekształca się w 3-letnie Liceum – profil akademicki.
Zarządzenie w sprawie powstania naszej szkoły [click]
|
| |  | ::... | |
|  |  |
|
){kind=link}